Ölüm yapışmış derinlerime hatırlamıyorum...
Sigaranın dumanı neden benim üstüme sinmiş?
Onca içki neden açık damarlarımdan aşağıya akıyor?
Duşta başımın üzerinden aşağıya doğru akan binlerce soğuk damla neden sırtımı yakıyor?
Dün gece neredeydim?
Hiç bilmiyorum.
Ölüyor muydum?
Yaşıyor muydum?
Yaşamak için yalvarıyor muydum?
Hatırlamıyorum.
Korkmuyorum ölmekten.
Hem de hiç.
Belki karanlıktan birazcık...
Boş, kapalı odalardan birazcık...
Ama ölmekten hiç.
Durmuş önümdeki yığına bakıyorum şimdi.
Onca insanın oluşturduğu kocaman yığına.
Bir alev yeter aslında hepsini yakmak için.
Hiç birini yakmıyorum, sırtımı dönüp gidiyorum.
Ama çakmak hala ellerimde.
Vücudumdan akan kanlar
Hiç bir anlam ifade etmiyor
Ama peki, bıçak neden benim ellerimde?
Gülümsemelisin artık güzelim
Çünkü ölüyorsun, kanın akıyor...
Donmuş göz bebeklerim yerlerinde saplanıp kalmış
Bakabilecekleri güzel bir şeyin hasretini tadıyor
Ve o göz bebeklerimi kör eden bir ışık
Tüm hayatımı alt üst ediyor
Şimdi tüm görüntü yok olurken
Gözlerimi kapatıyorum tekrar
Çabalamak anlamsız
Çünkü,
Ölüm yapışmış derinlerime, hatırlamıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder