Dante'nin İlahi Komedya'sının, "Cehennem" bölümünde, cehennemin kapılarında şöyle yazar;
"Burdan geçilir acılar şehrine
Burdan geçilir sonsuz kedere
Burdan geçilir kayıp insanların arasına...
Adalet, yaratıcımı harekete geçirdi:
Beş ilahi güç ilk olarak şekil verdi bana
En yüksek bilgelik ve esas olan aşk ile...
Benden önce sonsuz olan hiç bir şey yaratılmadı
Ve ben sonsuza kadar süreceğim...
Buraya girenler, umudu geride bırakın."
Yeni doğan insan için ne kadar da güzel bir karşılama değil mi? Özellikle son cümle aslında, "buraya girenler, umudu geride bırakın"... Doğum; acı, umutsuzluk bazen de mutlulukla dolu bir sürece ilk adım,ve mutlak bir son olan ölüme doğru da atılmış ilk adım aslında...
Nasıl olsa elimden alacaklar diye bir şeyi sevmediğiniz oldu mu hiç? Bana olur ara sıra, uğraşmam bile... Hayat da böyle ama; bir gün elimizden alacaklar, hiç gözümüzün bile yaşına bakmadan tutup çekip alacaklar... Benim hayatımda olan her şey böyle oldu zaten... Daha doğmamıştım, doğmak için savaştım bu dünyaya, çok zorlandım ve sonunda geldim... Ya sonra ne oldu? Henüz küçücük bir çocukken hayatımdaki en büyük boşlukla başbaşa bıraktılar beni... Ve sonra yerlerine yeni şeyler doldurmamı beklediler... Ve yaptığımı da sandılar! O kadar güzel oynadım ki rolümü, her şeyi o kadar güzel kurguladım ki, sonuna kadar inandılar bana! Hep inanmışlardı zaten, herkes inanmıştı... Ve sonra da memnun oldular, o boşluğu doldurduklarını düşünüp... Kendi pisliklerini benim temizlememi beklediler...
Bazen bazı rüyalar görüyorum... Çok uzak bi diyarda bacak boyunda bir çocuk var... Kocaman bir adamla güzeller güzeli bir kadının oğlu... Bir hayalperest... Küçük bir çocuk belki de sadece... Sonra uyanıyorum ve tüm rüyayı unutuyorum... Ya da sadece unuttuğumu söylüyorum inansınlar diye... Daha önce de dedim ya ben ev olgusunu unutalı çok oldu... Ailemin beni okulun ilk gününe gönderdip dönmemi beklediği yerden taşınalı çok oldu... Kendimi huzurlu hissettiğim son yerden taşınalı çok oldu... Şimdi sadece bir perde, bir sahne ve ben; başrol oyuncusu, Dante'nin ta kendisi! Üç diyara da yolculuk ettim, ama üçünde de ben bendim, ben; bu hayata gelmek için savaşan, ben; rolünü çok iyi oynayan, ve ben; insanların kırılmaz, kurşun geçirmez sandığı ben!
Bu dünyaya niye geldim çok da iyi bilmiyorum ama, o amaç her neyse umarım tüm bunlara değer... Tüm umudu geride bırakıp geldim çünkü, bu hayatı yaşamak için...
Şimdilik tüm söylemek istediğim bu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder